องค์เทพเจ้าหน่าจาซาไท้จื้อ เป็นตำนานที่เล่าขานกันมาแต่ครั้งบุราณกาล สมัยปลายราชวงศ์เชียง ต้นรางวงศ์จิวมีจิวบุ้นอ้วงเป็นฮ่องเต้ ในยุคนั้นผู้ที่นับว่าเป็นอัจฉริยะมี "เกียงจื๋อเง้" หรือเกียงไท้กง และ "หน่าจาซาไท้จื้อ" องค์เทพเจ้าหน่าจาซาไท้จื้อเป็นบุตรคนที่ 3 ของแม่ทัพหลี่เจ๋ง กับนางฮิง บุตรคนโตชื่อ "กิมจา" และคนรองชื่อ "บักจา" มารดาตั้งครรภ์หน่าจาเป็นเวลา 3 ปี 6 เดือน จึงคลอดหลังจากคลอดแล้ว พระนาจาแทนที่จะเป็นเด็กทารกดั่งเช่นเด็กทั่วไป กลับเป็นก้อนเนื้อทรงกลม ๆ ที่ห่อหุ้มไว้ด้วยเนื้อเยื่อและรกพันเต็มไปหมด ยังความตกใจและประหลาดใจแก่แม่ทัพหลี่เจ๋งและนางฮิง ผู้เป็นบิดา ด้วยความประหลาดดังกล่าว หลี่เจ๋งผู้เป็นบิดาจึงใช้กระบี่ฟันก้อนเนื้อ ปรากฏว่าภายในก้อนเนื้อนั้น เป็นเด็กทารกเพศชาย ซึ่งในมือขวาถือห่วงทองคำและรอบตัวพันด้วยผ้าแพรสีแดง ยังความปิติยินดีให้กับครอบครัว ขุนนางใหญ่น้อยได้มาแสดงความยินดีกับแม่ทัพหลี่เจ๋ง ในขณะนั้นมีนักพรตท่านหนึ่งมีนามว่า "ไท้อิกจิงยิ้ง" ซึ่งบำเพ็ญศีล ภาวนาอยู่ ณ ยอดเขาเคี่ยงง่วนซัวกิมกวงตัง หรือปัจจุบันเรียกว่า "ไท้อิกติ่ง" มาร่วม แสดงความยินดีด้วย และเมื่อได้เห็นบุคลิกลักษณะของเด็กน้อยก็เกิดความชื่นชมพร้อมกับ ได้ชี้แจงให้แม่ทัพหลี่เจ๋ง และนางฮิงทราบว่า ห่วงทองและผ้าแดงที่ติดตัวมานั้นเป็นของศักดิ์สิทธิ์ เป็นผู้มีบุญญาบารมีสูง อีกทั้งได้รับตัวเด็กน้อยไว้เป็นศิษย์ และตั้งชื่อให้ว่า "หน่าจา" เพื่อถ่ายทอดวิชา
คุณธรรมพิเศษ
1.เป็นเทพที่มีมีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว
2.มีความเสียสละและมีความกตัญญูต่อบิดามารดาเป็นที่ตั้ง
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
ชื่อเต็มของพระนาจาคือ จงตั๋นหง่วนโส่ย (เทพผู้เฝ้าประตูและคุมทหารสวรรค์) แต่คนจีนทางภาคใต้เรียกว่า ลี้โล่เฉี๊ย เทพองค์นี้ มีบทบาทสำคัญมาก ตามศาลเจ้าต่างๆ เพราะเป็นผู้คุมทหารในศาลเจ้า และดูแลพิธีกรรมต่างๆ ให้เป็นไป อย่างเรียบร้อย ลี่โล้เฉี๊ย เป็นหัวหน้าทหารธงเหลือง (อุ๋ยกี่) มีทหาร 33000 นายดูแลบริเวณราชวังสวรรค์
ปางต่าง ๆ ของพระนาจา
รูปเคารพของพระนาจามีลักษณะยืนเหยียบล้อไฟ มือถือหอกอัคคีเป็นปางปกติ แต่จะมีปางเก้ามังกร และปางอื่น ๆ รวมถึง พระภาคอื่น ๆ ของพระนาจาด้วย
1.หากตั้งพระโพธิสัตว์ ให้ตั้งพระโพธิสัตว์ไว้ตรงกลาง เเละพระนาจาไว้ซ้ายหรือขวา
Thanks for the information
ตอบลบ